συνανάθροφος

-η, -ο, Ν

(στον Ερωτόκρ.) αυτός που έχει ανατραφεί μαζί με άλλον, σύντροφος, συνομήλικος («και με τσι συνανάθροφους, ωσάν και πρώτας σμίγει»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + αναθρέφω / ανατρέφω].